Elvis plays Istanbul, Nov. 2 2011

[sweetest punch]

http://sanat.milliyet.com.tr/pembe-sapk ... t_anasayfa

Pembe şapkası ile tek kişilik dev orkestra: Elvis Costello!

Liverpol’un Beatles‘tan günümüze çıkardığı en değerli ses olan Elvis Costello, kasım ayının romantizmine yakışır bir konseri İstanbullu hayranlarına armağan etti.

Unilife organizasyonu ile gerçekleşen konsere sanatçı, seyirciyi çok bekletmeden sahnedeki yerini aldı. Maslak Tim Show Center’da sahneye orkestra ekibi olmadan çıkan Costello, akustik yorumu ve bitmeyen enerjisi ile dinleyiciyi mest etti. Kendisi ile özdeşleşen fötrü ve büyüleyici gitar tınıları ile sahnede tek başına devleşti. Bir ara mikrofonsuz da şarkı söyleyen Elvis, seyircilerin arasına karışarak onlarla sohbet etmeyi de unutmadı. Neşeli tavırları ve güçlü sesi ile kendisine bir kez daha hayran bıraktıran Costello, “Almost Blue”, “Every Day I Write The Book” şarkılarıyla gelmiş geçmiş en iyi ozanlardan biri olduğunu aldığı alkışlarla yeniden hatırlattı.

Notting Hill filminin soundtrackleri olan “She” ve “ I Want You” ile finale yaklaşırken, seyirci Elvis Costello’yu yeniden sahneye çağırdı. Israrlara dayanamayan sanatçı, bir kez daha sahneye çıkıp ayakta alkışlanarak İstanbullu müzikseverlere veda etti.

Google translation:

Pink hat with a single giant orchestra: Elvis Costello!

Today released the Beatles, Elvis Costello, the most valuable Liverpol'un sound, befitting a romantic concert of November, he presented to his fans in Istanbul.

The concert was organized Unilife with the artist, the scene took place without waiting for the audience too. Costello, Tim Maslak Show Center from the scene without the orchestra team, acoustical ratings, and ending with the energy of the audience was rapt. He is identified with the guitar sounds on the stage with fötrü alone became enormous and fascinating. Elvis singing in a mic in a break, also did not forget to chat with them by being among the spectators. Cheerful attitude and powerful voice once more, I admire him with the cessation Costello, "Almost Blue", "Every Day I Write The Book" songs, which is one of the best ever ozanlardan again reminded me of applause.

Notting Hill movie soundtracks of "She" and "I Want You," with the finals approaching, urged the audience on stage Elvis Costello'yu again. Israrlara stand the artist, standing once again take the stage and music lovers bid farewell to Istanbul alkışlanarak.

[joseph pennington]

Here is my own translation of the above review of last night's show from the Turkish newspaper "Milliyet." (I used to live in Turkey, so I'm hoping it's a little better than Google...)

A Giant One-Man Band in a Pink Hat: Elvis Costello!

Elvis Costello, the most important voice to come out of Liverpool since the Beatles, presented a concert to his Istanbul fans last night that was appropriate to the romanticism of November.

Without making the audience wait too long, the artist took the stage last night in a concert organized by Unilife. Costello, who appeared at the Maslak Tim Center in a solo performance, enchanted his listeners with his acoustic interpretations and his boundless energy. He commanded the stage alone, with his characteristic felt hat and the timbre of his many guitars. Elvis, who at a certain point dispensed with a microphone entirely, also didn't fail to wander down the aisles and mingle with the spectators. Costello, who won over fans with his humorous manner and powerful voice, once again reminded with the applause he got for songs like "Almost Blue" and "Every Day I Write The Book" that he is one of the most impressive musical bards of our time.

Approaching the finale with "She" from the Notting Hill soundtrack and "I Want You," the audience called Elvis Costello back to the stage yet again. The singer, who couldn't resist the crowd's enthusiasm, returned to the stage one more time to a standing ovation from Istanbul music-lovers before finally bidding farewell.

[And No Coffee Table]

Thanks for the translation. Feel free to translate this one too! (It's a bit longer though...)


http://www.radikal.com.tr/Radikal.aspx? ... 1&Rdkref=6

50'li yaşların en yakıştığı adamlardan
Elvis Costello, önceki gün bir kez daha İstanbul'daydı. Zamanımızın en iyi şarkı yazarlarından Costello, asi ve asil ruhuyla konserin üstesinden tek tabanca geldi

ERAY AYTİMUR

“Bu akşam TİM’de Elvis Costello, Babylon’da Plaid, İş Sanat’ta Sonny Rollins, Salon İKSV’de Fourplay, Aya İrini’de Zakir Hussain, JC’s’ de Jeremy Pelt, JC Allen, Danny Grissett, Darrell Green var… Delikanlıysanız teker teker gelin…” 2 Kasım 2011 itibariyle altına imza atmak istediğim bu cümleleri sevgili dostum ve ağabeyim Murat Beşer’den ödünç aldım. Zira müzik namına uzun zamandır bu kadar bereketli bir akşam vaat etmemiş kentimizde durumu daha iyi özetleyen bir ifade gelmedi aklıma. Neyse, içinde memnuniyet de barındıran sitemimizi kendimize saklayıp bizler Elvis Costello yolunun yolcularından olduk. Karanlık, ıslak ve puslu hava Costello’nun 2005’te bol yıldızlı bir göğün altında verdiği Açıkhava konserini aratacak gibiydi. Buna karşın Elvis Costello sahnedeki biri ‘Gibson Century Of Progress’ olmak üzere üç gitarını, klavyesini ve biz çok kalabalık olmayan izleyicilerini fazla bekletmeyerek fişek gibi ‘Red Shoes’ girişiyle şahane konserinin ilk işaretini verdi. Siyah-füme takımı, desenli, taba gömleği, aynı tonlardaki şapkası, rugana çalan pabuçları ve alameti- farikası olan gözlüğüyle 50’li yaşların yakıştığı adamlardan biriydi o, Diana Krall yengemizin muhtemelen hemfikir olacağı gibi. Nitekim civarında yoğun bir hayran kabilesi turneden turneye göç ediyor.

Elvis’ten çok Elvis’çiler

‘Either Side Of The Same Town’ın ardından bizimle olmaktan mutlu olduğunu söyleyip içli içli ‘Veronica’ya koyuldu. Kalender bir adam olmasa dördüncü parça ‘Good Year For The Roses’ başladığında salona henüz giriş yapmış olanların uğultusuna aldırış ederdi herhalde. Etmedi ve tempoyu arttırdığı ‘You’ve Got To Hide Tour Love Away’ yorumu ile Lennon ve McCartney abilerinin yüzünü kara çıkartmadı. “Şimdi gerçekten nefret ettiğim bir parça” anonsuyla ‘Everyday I Write The Book’a geldiğinde ise ilk yarım saat bitmişti...

Elvis Costello ikinci yarım saatte seyirciyle olan iletişimini yine oldukça tasarruflu kurdu fakat “Size bu geceki özel konuğumu takdim edeyim: Ben” gibi nüktelerden de geri durmadı. Asi ve asil ruhu ile pedallarının tek tabanca üstesinden geldiği konser, tahmin edersiniz ki, ‘She’ ile pik yaptı. ‘ A Slow Drag With Josephine’e başlarken “Rock’n’Roll 1924’te nasıldı” minvalinde kendisiyle dalga geçmeyi ihmal etmeyen Costello kovboy imgelemli, country makamlı ‘Jimmie Standing in the Rain’ ile eğlence dozunu arttırıp merdivenleri kat etmeye başladı.

O noktada seyirci ile arasındaki mesafeyi asgariye indirdi. Yetmişinci dakikada gözden kaybolunca ‘Elvis’ten çok Elvis’çi’ izleyicinin ‘konser bitti mi, ara mı, ne çabuk’ iç seslerini duyduğundan olmalı, ‘I Want You’ ile soluk soluğa sahneye döndü. Esasında tepeden tırnağa yalnız kotardığı bir konserde birkaç dakikalık molayı çok görmemeliydik ya, o da zaten hiç naz yapmadı.

‘Orijinali George Harrison tarafından çalındı’ ibaresiyle satılan gitar anekdotunun ardından 21 yaşında çaldığı kulübe gelen gitar üstadı Bert Jansch’i anmayı ihmal etmeksizin iki parça daha seslendirdikten sonra beyaz megafonuyla sahneye döndü ve klavyesinin başına geçerek müthiş distorşınlı bir kapanış yaptı. Zamanımızın en iyi şarkı yazarlarından birinin dört dörtlük performansından çıkarken “Ne de olsa Liverpool taraftarı” yaftalamasından ve “Sonny Rollins nasıldı acaba” sorusundan kendimi yine de alıkoymadım.



Google translation:

The tears in the 50s most of the men yakıştığı
Elvis Costello, once again, the previous day in Istanbul. The best song writers of our time, Costello, and the noble spirit of rebel gun was a single concert to overcome

Costello, who is very efficient communication with the audience again, witty stuff, the back did not stop between songs. Photo: Muhsin AKGÜN

ERAY Aytimur

"This evening, Elvis Costello, TİM, Babylon Plaid, Sonny Rollins, Art Space Business, Salon İKSV in Fourplay, St. Irene, Zakir Hussain, JC's' the Jeremy Pelt, JC Allen, Danny Grissett, Darrell Green has ... Delikanlıysanız point one at a time ... "I want to sign on the bottom of these statements as of November 2, 2011 my dear friend and I borrowed my brother Murat BESER. Because it promises an evening of music, so fertile that a long time on behalf of our city did not come to my mind a phrase that summarizes the situation better. Anyway, happy in the way Elvis Costello hosts the system if we keep to ourselves we have passengers. Dark, wet and misty weather Costello in 2005, under the given plenty of open-air concert in the sky seemed to aratacak. However, one scene, Elvis Costello, 'Gibson Century Of Progress' in a three-guitar, keyboard, and we are very crowded than non-viewers, such as fireworks bekletmeyerek 'Red Shoes' entry was the first sign of magnificent concert. Black-smoked pack, textured, tan shirt, shades of the same hat, shoes and a sign-stealing rugana yakıştığı trademark, goggles and the tears in the 50s was one of the guys that, like Diana Krall yengemizin would probably agree. Indeed, immigration is on tour around a busy admiring tribe tour.

Elvis'ten very Elvis'çiler

'Either Side Of The Same Town's happy to be with us then say that the stuffed stuffed' Veronica began. The fourth track is not a man of philosophic 'Good Year For The Roses' not yet logged in the hall when the roar of those who probably would have ignored. Did not increase the tempo and 'You've Got to Hide Tour Love Away' to the interpretation of Lennon and McCartney brothers face has not enacted land. "Now is really a piece of hate" anonsuyla 'Everyday I Write The Book'a the first half hour was over when ...

Elvis Costello, the second half-hour, highly-efficient communication with the audience, he founded the "Let me introduce to you tonight in the private konuğumu: I like" in the back did not stop the jokes. And the noble spirit of rebel gun when coping with a single concert with the pedals, you can guess that, 'She's worked with the cast. 'Getting started with Josephine With A Slow Drag "Rock'n'Roll 1924 What was the" cowboy Costello, who neglected to mock him minvalinde imgelemli, country chancellor' Jimmie Standing in the Rain 'by increasing the dose of entertainment with the stairs began to fold.

At that point, the distance between the audience down to a minimum. Seventieth minute out of sight, 'very Elvis'çi Elvis'ten' viewer 'concert is over, take a break, how fast' inner voices should be heard, 'I Want You' and out of breath, returned to the scene. In fact, from head to toe in a concert with only a few minutes' respite kotardığı very görmemeliydik or, at all naz has not done it already.

'Original was stolen by George Harrison' ibaresiyle anekdotunun then 21 years old, he played guitar sold from the club in two parts, without neglecting to mention the guitar master Bert Jansch'i after voicing and the keyboard is returned to the stage at the head of a great white megafonuyla made a closing distorted. The best song writers of our time, one of the four-quarter performance, while "After all, Liverpool fan" yaftalamasından and "I wonder how was Sonny Rollins," the question still alıkoymadım myself.

[Otis Westinghouse]

Black-smoked pack, textured, tan shirt, shades of the same hat, shoes and a sign-stealing rugana yakıştığı trademark, goggles and the tears in the 50s was one of the guys that, like Diana Krall yengemizin would probably agree. Indeed, immigration is on tour around a busy admiring tribe tour.

I couldn't agree more! Google translate really comes into its own with Turkish. Tears in my eyes reading this.

[And No Coffee Table]

Blog account:

http://edorsay.blogspot.com/2011/11/par ... tello.html

Parodi Dolu Bir Punk Ruh – Elvis Costello Konseri
6 Kasım 2011 BirGun Pazar Eki

Elvis Costello’yu birkaç sene evvel Açıkhava’da grubuyla izlemiştim. Sahnede olmaktan inanılmaz keyif alan, konser süresini ekstra uzatan adeta sahneden inmek bilmeyen, her saniyesinde bolca söz olan bol vokalli şarkılarını haykırmaktan sıkılmayan bir ozan ve enerjik bir “performer” görmüştüm sahnede. Punk ruhu ve şarkılarının kaotik yapısı, öfkesi, müziğe ve yaşama olan tutkusu; sahne karizmasının önemli bileşenleriydi.

Bu sefer sahnede tek başınaydı. Türker İnanoğlu Maslak Show Center’da verdi konserini.

Ben geç sahne alır derken, 21:30 diye belirtilen konser 21:00 da başladı. İlk iki dakikasını kaçırdım sadece neyse ki…Yerim mükemmeldi, 3. sıraya oturdum. En önden izledim desem yeridir. Sürekli twitter’a bakan veya telefon konuşan, oraya sırf davetiye ile gelmiş seyirciyi saymıyorum. Fanatik bir azınlık kitle de vardı neyse ki …Elvis, sağ arkasında kırmızı Nord klavye, tam arkasında gitar amfileri, ayak ucunda gitar pedalları, sol yanında nota sehpası ve bir diğer iskemle ile, akustik gitarları ve elektro gitarını ard arda çalarak “One Man Show” (Tek kişilik Şov) yaptı. Punk ruhlu bu dünya ilginci adam, pembe şapkası ve şık ceketiyle çok matraktı. Seyirci ile ilişkisi çok sıcaktı ama asla cıvık olmadan. En çok da mesafeli ama samimi duruşuna hayran kaldım. Notting Hill filmi ile dünya çapında ilgi gören “She” (O Kadın) adlı parçasını tek başına akustik gitarıyla çalarken bile muazzamdı şarkı. Bis yaptığında “ I want you” (Seni istiyorum) şarkısı ile bizleri mest etti.

En ilginci de, kendimi bir müzikalde hissetmeme sebep oldu veya modern bir rock tavernasında…Gazino havası yarattı. Bu nasıl oldu bilmiyorum ama seyircilerin arasında gezinerek, gayet sahici şekilde şarkılarını söyleyip ortamı fazla sulandırmadan espriler yaparak, keyfimize keyif kattı. Tek başıma sahnede çalan bir Don Kişot olarak, bu konser bana daha fazla cesaret ve ilham verdi ama yabancı isim olunca daha yargısızca bakıyoruz böyle ezber bozucu durumlara… Türk bir isim yapınca, “e hani nerde diğer müzisyenler” gibi sıradan tepkiler doğabiliyor ki benim sahnemde hiç olmadı demek ki doğru yoldayım.

Bir ozan/şarkıcının sahnede tüm enstrümanları ile baş başa konser vermesi çok samimi geliyor bana. Eski sarı caz kasa gitarıyla, delay efekti oyunları yapması, spagetti western dediğimiz kovboy filmi türlerinin müziklerini anımsattı. Kırmızı Nord klavye ile orkestral loop’ların üzerine değişik ve kakafonik piyano akorları çalarak, elinde megafon ile bağırarak performans da verdi. Epey ilginç ve kendine özgü bir atmosfer yarattı. Kimisi hiç anlamadı kimisi bayıldı. Zaten gerçek bir ozan da bunu yapabilmeli. Genel kitlenin anlamasını beklemiyordum. İngiltere’de pub’larda çaldığı günleri anlattı. Beatles üyelerinin sattığı Rickenbacker gitarın duvarlara çarpılarak eskimiş olduğunu ve her satın alanın sonradan dükkana geri bıraktığını anlattı. Altından yapılmış diye kandırılarak aldığı Gibson Les Paul’un sonradan altından daha değerli olduğunu mizahi bir dille anlattı. Bir adam, sanki bize evinin salonunda özel bir dinleti veriyor gibiydi. Çok samimi bir atmosfer vardı. Seyirci daha katılımcı olabilirdi ama en azından Costello’ya odaklandık. Bir ara, seyircilerden biri plağını imzalattı, keşke yanıma albümümü alsaydım, hediye ederdim diye düşündüm. Belli mi olur.

Diana Krall ile çok ilginç bir çift olduklarını düşünürdüm şimdiyse ne kadar uyumludurlar diyorum. Diana, sofistike caz vokali ve ağırbaşlılığyla, Elvis ise muzipliği ve punk ruhuyla birbirlerini dengeliyordur sanki. Evin içi müzik doludur. Epey motive edici bir deneyim oldu bu konser benim için…Elvis’in müthiş dünyasına dahil olmak adeta bir ayrıcalıktı. Grubuyla çalsa bu kadar etkilenmezdim. Solo performanslar benim için çok ayrı bir değer taşıyor. Tek kişilik “talk show” (konuşa şovu) gibi… Bu cumartesi Açık Radyo’da ikinci programımda muhtemelen Elvis Costello parçaları çalmış olurum. Her cumartesi 18:00’da Dağınık Oda…

Ece Dorsay


Google translation:


The full parody of a Punk Spirit - Elvis Costello Concert
November 6, 2011 Sunday, October BirGün

Costello'yu Elvis a few years ago I watched a group of Open-Air. The incredible pleasure of being on stage, concert extra length that extends almost from the scene who does not know to go down, every second of it plenty of plenty of songs with vocals tightened haykırmaktan a poet and an energetic "performer" I saw on stage. Chaotic structure of the punk spirit and songs, his anger, his passion for music and life, important components of the stage charisma.

This time on stage alone. İnanoğlu gave Maslak Show Center concert.

I later took the stage saying, 21:30 I mentioned the concert started at 21:00. I missed the first two minutes only, fortunately ... My location was excellent, 3 I sat on the queue. Most watched the pattern front. The minister or the phone constantly talking to Twitter, not to mention the audience there just came by invitation. Luckily there was a fanatical minority group ... Elvis, right behind the red Nord keyboard, directly behind the guitar amps, guitar pedals at the feet, the left side and a music stand with the other chairs, acoustic guitars and an electric guitar playing repeatedly "One Man Show" (one-person show) did. Interestingly, this world of punk-spirited man, pink hat and jacket is a stylish multi-matraktı. Without the relationship with the audience was very warm, but never sloppy. Stance in the distance, but I admired the most sincere. Notting Hill film, which received worldwide attention with "She" (O women) at the acoustic guitar playing alone, even if it's an enormous part of the song. When bis "I want you" (I want you) has enchanted us with his singing.

The most interesting part, I feel led to a musical or a modern tavern ... casino atmosphere has created a rock. I do not know how this happened, but navigating among the audience, singing songs in a very real environment by making more sulandırmadan jokes, enjoy the added enjoyment. Don Quixote is playing alone on stage, this concert gave me more courage and inspiration, but when foreign names are looking at more yargısızca wracking situations such memorization ... when you have made a name for Turks, "to know where the other musicians, such as" no ordinary reactions doğabiliyor that my Scenery that is to say not correct on my way.

A poet / singer on stage alone with all of the instruments is very sincere to me to give concerts. Old yellow box at jazz guitar, delay effect, to make games, we call spaghetti western cowboy music for film reminded species. Red Nord keyboard and orchestral loops and kakafonik on the different chords by playing the piano, gave his hand a megaphone to shout performance. Quite interesting, and has created a unique atmosphere. Some of them did not understand the others never fainted. Already a true poet should be able to do the same. Did not expect to understand the general audience. Talked about the days he played in England pubs. Sold by the members of the Beatles Rickenbacker guitar, and is worn on the walls by multiplying the area of ​​each purchase back to the shop later told had left. Gibson Les Paul that he deceived the bottom made of gold is worth more than later told a humorous language. One man, it gives us the house was like a concert hall special. There was a very friendly atmosphere. Costello would have been more involved, but at least we focused on the audience. At one point, sign the plaque in the audience, if only to me alsaydım my album, I thought I would gift. Is certain.

Diana Krall now I would think that they are a couple of very interesting and I say how much compatible. Diana, sophisticated jazz vocals and ağırbaşlılığyla, Elvis and punk in the spirit of whimsy to each other as if dengeliyordur. Interior of the house is full of music. This concert was quite a motivating experience for me ... Elvis is like a great privilege to be included in the world. Çalsa group etkilenmezdim so. A value for me is very separate solo performances. Single "talk shows" (to talk show) ... this Saturday as the second AR had stolen parts of my program, I'll probably Elvis Costello. Every Saturday at 18:00 Messy ...

Ece Dorsay

[Otis Westinghouse]

Diana, sophisticated jazz vocals and ağırbaşlılığyla, Elvis and punk in the spirit of whimsy to each other as if dengeliyordur.

Precisely - that's exactly how I see it!

[Man out of Time]

Prior to this show Elvis gave an interview to Heja Bozyel, who writes for Habertürk. Her article was published on August 28, 2011.

"Elvis Costello geliyor

2 Kasım’daki İstanbul konserine hazırlanan Costello, neden mutlu aşk şarkıları yazamadığını anlattı

Hani, Notting Hill filminin açılış sahnesindeki çok bilinen “She” şarkısını insanın organlarına yer değiştirtecek gibi söyleyen adam var ya; işte o Elvis Costello. Müthiş bir yorum ve eşsiz bir ses. Telefonda yaptığımız söyleşide kalın camlı gözlüklerinin arkasında ne kadar komik göründüğünü fark etmiyorsunuz. Sakin konuşuyordu. Konserlerindeki gibi ciddiydi. Daha önce İstanbul’da, Açıkhava’daki konserin sonunda izleyici bis yapmasını, malum “I Want You” şarkısını söylemeden gitmemesini istemiş, sonunda ısrarcı bir genç kadın defalarca “I Want You” (Seni İstiyorum) diye bağırınca, istifini bozmadan, sesin geldiği yöne dönüp “Tatlım, sakin ol. Henüz tanışmıyoruz bile” demişti. Hayatta en çok güzel söz sahiplerinden korkacaksın. En zehirli sözleri de onlar yazar çünkü. Costello, o şarkıyı söylemedi, konseri bir potporiyle bitirdi. O konsere doyamayanlar şimdi, ilk saniyesinden sonuna “olduğu gibi” bir Elvis Costello röportajı okuyacaksınız.

Selam Heja, nasılsın? Adını doğru söylüyorum değil mi?

Eee evet Costello Bey. Doğru söylüyorsunuz ama ben sizinkini yanlış söyleyebilirim çünkü çok heyecanlıyım. Hemen sorularıma başlayayım mı?

Tabii, heyecanın da geçer.

İlk İstanbul konserinizi hatırlıyor musunuz?

İlk kez gittiğim bir yerde izleyicinin nasıl tepki vereceğini bilmediğimden biraz gergin oluyorum. İstanbul’da da öyleydi ama söylediğim her şarkıya eşlik edildi. Şaşırttı beni. Çok güzeldi.

İzleyicinin tepkisi sahne performansınızı nasıl etkiliyor?

Mesela şimdi İstanbul öncesi 5 farklı şehirde konserim var. 3’üne daha önce hiç gitmedim ve nasıl şarkıları sevdiklerini, konseri nasıl dinlediklerini bilmiyorum. Oysa daha önceden gittiğim şehirlerde repertuvarımı ona göre belirleyebiliyorum. Alternatiflerim var. Tabii sahnedeyken de seyircinin daha çok eşlik ettiği, alkışladığı şarkılara göre değiştirdiğim oluyor.

Konserler artık büyük paraların döküldüğü bir endüstri haline geldi.

Şimdikilerin tadı başka, daha samimi ortamlarda geçen konserlerin tadı başka. Teknolojiden faydalanmak lazım. İkisini de yaşadım ve bence müzik her zaman olması gerektiği yere gider.

Şarkılarınızın çoğu aşkın ne kadar acı verici olduğunu anlatıyor. Gerçekten aşkın bu kadar acı bir duygu olduğunu mu düşünüyorsunuz?

Hayır. Bütün hayatım mutsuz aşklarla geçmedi. Ama aşkın acı yanını da severim. Mutlu aşk şarkıları yazamıyorum galiba. Mutsuzluğu müzikle anlatıp aşabiliyorum belki.

Bu arada mutlu bir evliliğiniz var...

Evet. Çok çalışıyoruz o yüzden birbirimizi bolca özlüyoruz. Bizi canlı tutan bu özlem galiba. Haftada bir günü aile gecesi olarak ayırıp 4.5 yaşındaki ikiz oğullarımızla geçiriyoruz.

Eşiniz Diana Krall’ın albümünde sizin de şarkılarınız var. Daha önce 34 yaşındaki oğlunuz Matt ile de çalıştınız. Ailece, üçünüz bir albüm düşünmüyor musunuz?

Matt’le çalışmak çok güzel. Eşimle de öyle. Olabilir ama şu an hiç vaktim yok. Hangi ara yapmamı bekliyorsunuz ki, sürekli konserlerdeyim. Kalan zamanımı da ikizlere ayırıyorum.

Yine ilk İstanbul konserinizden bahsedeceğim. Otelinize, kulisinize mektuplar bırakan bir kızı hatırlıyor olmalısınız. O benim işte!

Gerçekten mi? İstanbul’da mektup bırakan sen isen o zaman bu röportajı yaptığımız için daha çok memnun oldum.

O memnuniyet bana ait. 3 Ekim’i dört gözle bekliyorum.

KISA BİLGİLER

Costello 25 Ağustos 1954 doğumlu. Aslen İngiliz ama İngiltere ile arası pek iyi değil. Eşi caz sanatçısı Diana Krall ve çocuklarıyla Toronto’da yaşıyor. Geçen kış Amerika televizyonlarında yayınlanan bir sohbet programı vardı. Ünlü konukları sayesinde program çok konuşulmuştu.

Costello’nun “ilahı” Bob Dylan. Dylan ile bir turneye de çıkan Costello, onu çok küçük yaşlarda keşfetmiş. Annesi iyi bir müzik dinleyicisiyken babası rock müzikten nefret eder, müzik başlayınca radyoyu kapatırmış. Costello’nun Beyaz Saray’la da arası iyi. Geçen yıl orada konser vermişti. Bill Clinton’ın kızının adı (Chelsea) ise Costello’nun Chelsea isimli şarkısından esinlenilmiş. Fakat Costello “Bill, benden çok eşim Diana’ya hayran” diyor. "

Or in "English" via Google Translate:

Elvis Costello is coming
Costello, who was preparing for the Istanbul concert on November 2, explained why he could not write happy love songs

You know, there's a guy who says, like, he's moving the well-known song " She " from the opening scene of Notting Hill to the organs of man; That's Elvis Costello. A terrific comment and a unique sound. In our interview on the phone, you don't realize how funny it looks behind the thick glazed glasses. He was calm. He was serious like his concerts. Previously, in Istanbul, the audience at the end of the concert in the open-air, do not want to leave the song, without knowing the " I Want You " known, finally insisted a young woman many times "I Want You," I yell at you, without disturbing the direction of the sound , Honey, calm down. We haven't even met yet. Henüz You're going to be scared of the most beautiful words in life. The most poisonous words because they writes. Costello did not say that song, he ended the concert with a pot season. Those who can't get enough of that concert will now read an Elvis Costello interview from the first to the end.

Hey, Heja, how are you? I'm telling you the truth, right?

Well, yes, Costello. You're right, but I can tell you wrong because I'm so excited. Should I start my questions right now?

Of course, your excitement also passes.

Do you remember your first Istanbul concert?

I'm a little nervous because I don't know how the audience will react in a place I go for the first time. It was also in Istanbul, but every song that I said was accompanied. He surprised me. It was very nice.

How does the audience's response affect your stage performance?

For example, I have 5 different cities before Istanbul. I've never been to 3 before and I don't know how they like the songs, how they listen to the concert. I can determine the repertoire in the cities I've been to before. I have alternatives. Of course, on stage, the audience is more accompanied by the songs that I am applauded and changed.

The concerts have now become an industry where large sums of money are spent.

The taste of the other tastes of other concerts in the more intimate settings. We need technology. I've had both and I think music always goes where it should be.

Most of your songs tell you how painful it is to love. Do you really think that love is such a painful feeling?

No. My whole life has not passed unhappy love. But I also love the bitterness of love. I guess I can't write happy love songs. Maybe I can tell and overcome the unhappiness with music.

In the meantime, you have a happy marriage ...

Yeah. We work hard so we miss each other a lot. I think this longing is what keeps us alive. We spend a week on a family night and spend it with our 4.5 year old twin sons.

You have songs from your wife Diana Krall's album. You've also worked with Matt, your 34-year-old son. Family, don't the three of you think of an album?

It's nice working with Matt. And so is my wife. Maybe, but I don't have time. Which breaks do you expect me to do at concerts? I spend my remaining time twins.

Again I will talk about your first Istanbul concert. You must remember a girl who left letters to your hotel, your backstage. He's mine!

Really? If you are a letter in Istanbul, then I'm more pleased to do this interview.

That satisfaction is mine. I'm looking forward to October 3rd.

SHORT INFORMATION
Costello was born on August 25, 1954. It's originally British, but it's not very good with England. She lives in Toronto with her husband, Diana Krall, a jazz actress, and her children. Last winter there was a talk show on American television. Thanks to the famous guests, the program was much talked about.

Bob Dylan of Costello. He also made a tour with Dylan and discovered him at a very early age. When his mother was a good music listener, his father hated rock music. Costello's good with the White House. He gave a concert there last year. Bill Clinton's daughter's name (Chelsea) is inspired by Costello's song Chelsea. But Costello says, "Bill, my wife is more than amazed by Diana." "

MOOT